dwutlenek węgla

Encyklopedia PWN

zanieczyszczenie środowiska przyrodniczego,

stan środowiska wynikający z wprowadzenia do powietrza, wody lub gruntu albo nagromadzenia na powierzchni ziemi substancji stałych, ciekłych lub gazowych albo energii w takich ilościach lub w takim składzie, że może to ujemnie wpływać na zdrowie człowieka, przyrodę ożywioną, klimat, glebę, wodę lub powodować inne niekorzystne zmiany, np. korozję materiałów.

archaik

[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],

era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,

geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

atmofile

[gr. atmós ‘para’, ‘dym’, ‘opar’, philéō ‘lubię’],

ekol. jeden z typów higrofili; organizmy o szczególnych wymaganiach względem składu chemicznego atmosfery (lubiące głównie środowiska o dużej wilgotności powietrza) zarówno gazowych postaci pojedynczych pierwiastków, np. tlenu (O), wodoru (H), azotu (N), węgla (C), jak i ich związków, takich jak para wodna (H₂O), dwutlenek węgla (CO₂), metan (CH₄).

atmosfera ziemska,

najbardziej zewnętrzna, gazowa część naszej planety;

Cavendish

[kạ̈wəndısz]

Henry